Meegemaakt – Geen doorsneebezoeker in de cel

Een arts in de politiecel

Wat zou je doen als je als arts in een politiecel belandt, en je wil daar zo snel mogelijk weer uit? Maak je kenbaar dat je arts bent?

Wend je je (medisch) inhoudelijke kennis aan om een eventuele vrijlating in gang te zetten?

Bovenstaande vragen had ik me – voordat ik onderstaande meemaakte – eigenlijk nog nooit gesteld…

Het was een weekendnacht, en ik werd door politiebureau Paardenveld gevraagd om een arrestant te beoordelen die onder invloed van alcohol was binnengebracht.

Al gauw bleek dat dit niet een doorsnee bezoeker van het politiebureau was. Met een aardappel in de keel gaf de betrokkene aan medisch specialist te zijn, en tevens een functie in een justitiële commissie te bekleden. Dit had hem er niet van weerhouden in bijzijn van zijn gezin in een caféruzie verzeild te raken. Betrokkene was coöperatief en niet onvriendelijk, hoewel ik meende een wat hautaine blik te bespeuren. Hij werd door mij insluitwaardig bevonden.

Ik was nog op het bureau aanwezig, toen betrokkene op de bel begon te drukken met de boodschap dat hij plots last van zijn hart had gekregen (!) hij zakte met zijn hand op zijn borst achterover op het matras zonder verdere vegetatieve verschijnselen, en bij lichamelijk onderzoek vond ik niets anders dan tien minuten geleden, toen hij nog klachtenvrij was.

Ik heb hem aangegeven dat ik (als simpele huisarts) de tekenen niet zódanig verontrustend vond maar stelde voor om een ambulance te bellen om in ieder geval een ECG te maken ter ondersteuning.

Hij was acuut weer klachtenvrij!

Ik meen me te herinneren hem geadviseerd te hebben zijn eigen huisarts eens te consulteren….

Heleen Hellinga

Lees of download alle verhalen: