Meegemaakt – Streektaal

Deze zomer bezocht ik het openluchttheater te Hertme. Daar trad de band “de Dijk” op, wat grijzer maar nog steeds het geluid van weleer, een feestje. Bij thuiskomst na een fietstocht van 12 kilometer zette ik nog even de televisie aan om binnen te vallen op Texel in de keuken van “dokter Deen”, die daar aan tafel zat met ….. alweer Huub van de Lubbe, zanger van de Dijk. Enige ontgoocheling over de smalle bandbreedte van het leven weerhield mij niet van een goede nachtrust en de volgende ochtend begon ik met frisse moed aan “een artsenrondje Twente.”

Nadat ik in dat weekend een vijftal keer de bekende overlijdenspapieren had ingevuld, kwam ik op maandag op de praktijk en vernam dat twee van mijn patiënten waren overleden. Beide families bracht ik een bezoek om vergezeld van de nabestaanden een laatste groet aan de overledenen te brengen. Het overlijden van de beide heren raakte me meer dan de overlijdens van het afgelopen weekend. De reden dat deze overlijdens mij meer raakten lag in het feit dat ik de beide heren veelvuldig heb bezocht. Daarbij gaven zij mij meestal in het Twents een kijkje in hun ervaringen, belevingen en verwachtingen. Zo lag één van de heren in bed met uitzicht op de tuin. Toen daar een eekhoorn over het gazon huppelde, maakte ik de opmerking: “kijk een keteter.” Waarop mij als Rotterdammer van origine in “het plat” te verstaan werd gegeven “of wet ie dat ook al.”

Een paar weken geleden in de dienst kwam ik bij een man die heel snel achteruit ging. Ik nam de familie apart en deelde mijn zorgen. Eén van de zoons van deze man was een Twentse zanger. Hij stond in het voorprogramma van “de Dijk” deze zomer. Een uur lang stond ik toen geboeid voor het hek voor het podium naar zijn optreden in dialect te kijken. Nu stond ik aan het bed van zijn vader en keek hij gespannen naar mij terwijl ik zijn vaders pols vast hield. Zijn vader gleed zo weg onder mijn handen. Bijzondere ontmoetingen.

Dat de dood mij soms raakt wordt vooral ingegeven doordat ik in die situaties de omringende familie en de waarde van de persoon voor zijn of haar omgeving heb mogen ervaren, soms gebeurt dat ook nog in dat moment.

Daarbij laten mensen zich het liefst zien terwijl zij zich uitdrukken in de streektaal waarin zij zijn grootgebracht, in deze contreien het Twents, sinds kort verheven tot officiële streektaal, als één van de dialecten die vallen onder het Nedersaksisch.

Diederik van Herwijnen – huisarts van medTzorg

Lees of download alle verhalen: