Opleiding arrestantenzorg

Arrestanten in een politiecel vragen bijzondere zorg en aandacht.

• Hoe ga je als arts om met verslavingsproblematiek? Als er teveel gebruikt is of als iemand zich juist van middelen onttrekt?
• Als iemand boos en agressief is. Is het een ziekte of is het gedrag?
• Hoe kom je dan met mensen in contact?
• Hoe lang mag een arrestant eigenlijk op een politiebureau verblijven?
• Hoe zit het dan met je beroepsgeheim?
• Wie zijn de ketenpartners met wie je samenwerkt?
• Hoe handel je als iemand met een stroomstootwapen is geraakt?
• Wat zijn de gezondheidsrisico’s die veel arrestanten met elkaar delen?

Om als huisarts op een politiebureau te kunnen werken heb je deze bijzondere achtergrondkennis nodig.
Hou onze website in de gaten. Binnenkort zullen we jullie nader informeren over concrete data en onderwerpen!

Stoppen met je praktijk en dan…..

Je kunt met pensioen gaan. Maar wat als je geen zin hebt om thuis te zitten?

Bij medTzorg werken er een aantal artsen die na hun pensioen zijn gestart met werken voor onze kwetsbare doelgroepen.
Wat heeft dit werk hun gebracht? Hoe kijken ze tegen onze doelgroepen aan?
In dit interview lees je het verhaal van Pieter van Eck. Er is bijna geen gevangenis geweest waar Pieter niet heeft gewerkt.

Tekst: Anne Doelman

Van plattelandsdokter naar huisarts in onder meer gevangenissen en tbs-klinieken: de carrière van Pieter van Eck nam acht jaar geleden een heel andere wending. Hij is er erg blij mee. “Ik vind het oprecht jammer dat ik dit werk niet al aan het begin van mijn carrière heb gedaan. Iedere dag is anders, boeiend, vol nieuwe uitdagingen.”

Samen met zijn ex-partner runde Pieter van Eck een huisartspraktijk in midden-Limburg. De afspraak was altijd duidelijk: als het huwelijk zou stranden, zou Pieter opstappen. Zijn ex-partner was de praktijk immers gestart. Voor Van Eck was dat ook helemaal prima. Toen hun huwelijk na vijfentwintig jaar ten einde kwam, reageerde Pieter op een advertentie van medTzorg.
Inmiddels werkt hij al acht jaar voor de organisatie. Een tijdlang deed hij dat als een soort vliegende kiep. Hij reisde het hele land door en sliep vaak in hotels. Er is bijna geen gevangenis in Nederland waar hij niet werkte als huisarts. Daarnaast werkte hij als huisarts voor verschillende tbs-klinieken, voor bolletjesslikkers op Schiphol, in Utrecht op de tippelzone, voor het Leger des Heils. Momenteel is hij praktijkvoerder voor de gezondheidscentra die medTzorg is gestart in Alkmaar en Vught.

Monsters

Pieter merkte al snel dat hij heel boeiend vond om op al deze plekken te werken. “Er ging een heel nieuwe wereld voor me open. Er zijn veel dingen waar je geen weet van hebt. Ik kwam er bijvoorbeeld achter dat een hoop prostituees oorspronkelijk mannen waren. Dat wist ik niet.” Daarnaast verruimde het zijn blik op de wereld. “Bij tbs’ers denk je misschien eerst aan  afschuwelijke, pedofiele mensen. Maar als je ze leert kennen, en van hun vaak moeilijke achtergrond, ervaringen en jeugd hoort, krijg je meer begrip.” Heeft het werk hem veranderd? “Dat denk ik wel. Ik denk wat minder zwart-wit, nuanceer en relativeer meer.

Ik ben ook minder stellig in mijn meningen. Want je realiseert je dat er ook een andere kant is aan een verhaal. Er worden geen monsters geboren, ze worden uiteindelijk gemaakt.” Pieter geeft een voorbeeld uit de gevangenis in Tilburg, die gehuurd werd door België en bestemd was voor Belgische gedetineerden. Veel Noord-Afrikaanse gevangenen werden er slecht behandeld en belandden voor langere tijd in de isoleercel. “Dat is bewezen heel schadelijk voor je geest. Als je als een hond wordt behandeld, ga je er ook uit als beest.” Niet lang nadat hij bij deze gevangenis werkte, werden de aanslagen in Parijs gepleegd. Een aantal van de daders van deze aanslagen had eerder gevangengezeten. Pieter: “Vaak heeft dit soort mensen een verstandelijke beperking, een belast verleden. Als je dan ook nog in de gevangenis hebt gezeten en de verkeerde mensen tegenkomt… dat gaf me toch iets meer begrip voor de afschuwelijke dingen die ze gedaan hebben.”

Ideële motieven

Wijsheid, levenservaring, begrip: het werk voor medTzorg heeft Pieter veel gebracht. Maar hij vindt het werk zelf ook gewoon heel leuk. “Na al die snotneuzen in mijn eigen huisartspraktijk is het heel prettig om weer eens iets heel anders te doen.” Reed hij vroeger vaak met tegenzin naar zijn werk in zijn praktijk, de laatste acht jaar gaat hij altijd met plezier. “Iedere dag is anders, boeiend, vol nieuwe uitdagingen. Je weet nooit wat je tegenkomt. Het is ook leerzaam. Je leert bijvoorbeeld om te gaan met mensen met een verborgen agenda. De medicatie die patiënten in gevangenissen vragen, wordt soms bijvoorbeeld verkocht of doorgegeven. Een groot verschil met mijn eigen praktijk is ook dat als ik nu wegrijd uit de instelling, mijn werkdag ook echt klaar is. Vroeger was het werk nooit af.” Eigenlijk vond hij nagenoeg al het werk voor medTzorg leuk om te doen.

Na alle tijdelijke werkzaamheden vindt Pieter het nu een uitdaging om vast als praktijkvoerder te werken in de gezondheidscentra die medTzorg is gestart in Alkmaar en Vught. Die centra zijn in wezen reguliere praktijken, met iets meer plaats voor kwetsbare patiënten. Aan Pieter de taak om de praktijken beter te organiseren. Net als in zijn eigen huisartspraktijk vindt hij het opbouwen van deze praktijken heel leuk om te doen. Pieter is medTzorg bijzonder gaan waarderen. “Het is een commercieel bedrijf, maar wel met ideële motieven. De organisatie is bereid om risico’s te nemen en te investeren in iets, zoals de gezondheidscentra die we nu aan het opzetten zijn. Die hoeven niet direct winst op te leveren. Dat waardeer ik bijzonder.” “Grijs haar is absoluut geen vereiste”

Terugkijkend is Pieter blij dat zijn carrière uiteindelijk zo gelopen is. “Ik vond het niet erg om na vijfentwintig jaar te stoppen met mijn praktijk. Soms gaan dingen zo, misschien heeft het zo moeten zijn.” Het enige dat hij jammer vindt, is dat hij niet eerder in zijn carrière dit soort werk heeft gedaan. Dat wil hij dan ook graag meegeven: het werk voor medTzorg is niet alleen iets voor als je stopt met je praktijk. “In Alkmaar heb ik een aantal jonge vrouwelijke collega’s die het ontzettend mooi vinden om ook in de penitentiaire inrichting te werken. Grijs haar is absoluut geen vereiste.”

Naam: Pieter van Eck
Leeftijd: 63
Was: 25 jaar huisarts in midden-Limburg in eigen praktijk
Werkte daarna: als huisarts in verschillende gevangenissen, tbs-klinieken, instellingen voor verstandelijk gehandicapten, op Schiphol, voor het Leger des Heils, voor prostituees
Is: praktijkvoerder huisartspraktijken medTzorg in Alkmaar en Vught