Meegemaakt – Als het klaar is….

90 jaar en dementie

Het was op een vrijdagavond dat ik geroepen werd bij een oude baas in het verpleeghuis. Hij was bijna negentig jaar oud en er was sprake van een gevorderde dementie. Hij was verkouden geweest en nu wilde hij de laatste drie dagen nauwelijks meer eten of drinken. Ook sprak hij niet meer en maakte nauwelijks contact, wat hij anders wel deed. Er waren geen lokaliserende klachten en bij lichamelijk onderzoek kon ik niet echt afwijkingen ontdekken noch leek hij oncomfortabel. Ik sprak een afwachtend beleid af met de verzorging en deelde mijn vermoeden dat hij er weleens tussenuit zou kunnen piepen de komende dagen.

Twijfel

Later sloeg de twijfel toe: had ik verder iets moeten doen? Maar vooral: zou dit de familie misschien toch overvallen? Ze waren niet aanwezig geweest, maar had ik ze niet beter even kunnen bellen? Toen ik later terugkeek zag ik dat een collega de dag erop nog Augmentin had voorgeschreven. De dag daarop verslechterde de situatie en de nacht daarop is patiënt rustig overleden. Gelukkig was er in de tussentijd ook ruggespraak met de familie.

Eigen besluit

Wat ik met deze casus over wil brengen? Misschien toch dat mensen in het eindstadium van het leven, ook al zijn ze dementerend, zo hun manieren hebben om aan te geven dat het klaar is en daar toch zelf een soort besluit in nemen. Ik zou er voor willen pleiten dat we dat dan ook respecteren waar mogelijk. Zoals hier denk ik terecht gebeurd is.

Heleen Hellinga – Huisarts medTzorg

Lees of download alle verhalen: